نقد جنسی، برای انتقاد از یک رفتار جنسی صحیح نیست. اما فعلا، با نمونه‌هایی از طنز مواجهیم که با توجه به محدودیت‌های گفتاری، به نوعی نمایندگی جریاناتی لمپن-«متجدد» را ایفا می‌کنند و به بازتولید ادبیات چاله‌میدان، با کنایه‌هایی هوشمندانه ولی همان‌قدر رکیک، روی می‌آورند. در آخرین نمونه، رفتاری با شائبه جنسی از سوی نمایندگانی از هر دو گروه در مجلس  در پارلمان شکل گرفته است. اعتراض‌های عمومی به آن افزایش یافته است. حالا طنز نویس ماجرای ما، که پیش از این با صابون و اشاراتی احتمالی به خودارضایی، در تلویزیون، رای جمع کرده بود، می‌خوان با تصور جنسی از موگرینی در حال باز کردن قفل‌های تحریم «با دندان»، ما را قانع کند که در حال تلاش برای نقدِ جریانی است که در مجلس راه افتاده و آخرین نمونه زیر سوال رفتن اعتبار ۱۱۱ ساله مشروطیت است. 

امیرمهدی ژوله، نویسنده مشهور پیشین هفته‌نامه چلچراغ، نشریه جوانان اصلاح‌طلب این سال‌ها، در بخشی دیگر از یادداشت اینستاگرامی‌اش، دختران و زنان ایرانی که با ظاهری غیرسنتی در منطقه «اندرزگو»ی تهران رفت و آمد می‌کنند، «تولیدات داخلی» شکوفاشده پس از تحریم‌ها معرفی می‌کند که نماینده‌ها (به طنز) باید پیش از آمدن خانم موگرینی، آن‌ها را با یک دور زدن، مشاهده می‌کردند. (این هم یک بازی است که برای آن، زنان ایرانی دستگرمیِ نماینده اتحادیه اروپا محسوب می‌شوند؟)

اهمیت این بحث اما بخشی‌ از ناحیه ادب و احترام است، از زاویه‌ای دیگر اهمیت بیشتر آن، متوجه به ۱۰۰ هزار لایکی است که طی چند ساعت پای این متن نشسته است، آن‌هایی که بی‌ادبی را از سوی نماینده‌های مجلس نمی‌پذیرند، ژستی انتقادی به آن می‌گیرند، اما خود بازتولید این ادبیات، گیرم در بخشی از «طبقه متوسط نوکیسه» اند.