برخلاف باور عمومی، قرار نیست ساختن خیلی چیزها به دست خودمان، با هدف صرفه‌جویی مالی صورت بگیرد. در واقع اگرچه این موضوع به خودی خود در بسیاری از موارد اتفاق می‌افتد اما بسیاری از موارد دیگر هم کارخانه‌ها، به خاطر داشتن خط تولید پرظرفیت خودشان، از انجام همان‌کار با هزینه کمتر برخوردار هستند. 

در حقیقت اگر می‌گوییم بهتر است چیزی را خودمان بسازیم، به خاطر احساس رضایتی است که از مهارت‌های تازه به ما دست می‌دهد. این ارزشی به مراتب بیشتر از پول دارد. 

هر مهارت تازه‌ای که می‌آموزیم، باعث می‌شود که حس رضایت ما از زندگی بالا تر برود. باور نمی‌کنید؟‌ الوین تافکر، نویسنده کتاب شوک آينده می‌نویسد: بیسواد در قرن ۲۱ کسی نیست که نتواند بخواند یا بنویسد. کسی است که نمی‌تواند چیزی را بیاموزد یا بازآموزی کند.

ماجرا از همین‌جا آغاز می‌شود. جنبشی شکل می‌گیرد که از کیت‌های آموزشی تا لگو، از آشپزی تا خانه‌سازی را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. خودآموزها تولید می‌شود و نیاز به مستندسازی پروژه‌ها شکل می‌گیرد و اهمیت می‌یابد. هر مهارتی ارج و قرب پیدا می‌کند و مدارس آینده شکل می‌گیرند. اما همه چیز در مدرسه نیست، مهارتِ ساخت وسایل توسط خودمان، یک اکوسیستم ارزشمند است. مهارت نجاری، آشپزی، ساخت وسایل از مواد اولیه در همه زمینه‌ها مثل گلکاری، باغبانی، ایمنی و همه این‌ها، نوعی از سبک زندگی است. در واقع اگر به این فضا وارد نشده‌اید، قافله عصر خود را باخته‌اید. افزایش مهارت به عنوان یک سرگرمی می‌تواند بخش زیادی از عمر ما را به عمر مفید تبدیل کند. اما همه چیز درباره یادگیری نیست. بخشی از ماجرا به «انجام دادن»‌ بر می‌گردد. این‌که اگرچه شاید بدانیم و شاید بخوانیم که هر اتفاق چطور اتفاق می‌افتد، تجربه‌اش کنیم. مثل دست زدن به یک جسم تازه که می‌دانیم چیست اما می‌خواهیم آن را حس کنیم. 

نشانی از غرور را می‌توان در کسانی دید که موفق شده‌اند چیزی را که عرضه می‌کنند یا استفاده می‌کنند خودشان بسازند. این طور نیست؟ خب شما هم می‌توانید از همین آخر هفته، یا نه، از همین امروز، شروع کنید. امروز می‌تواند یک روز خاص در زندگی شما باشد. روزی که تصمیم می‌گیرید تنها یک چیز را که همیشه از فروشگاه خرید می‌کنید، یا در حال انتظار برای تامین بودجه آن هستید تا خرید کنید را خودتان بسازید. فرقی نمی‌کند چه چیزی را. 

برندها معمولا شعار می‌دهد و این را در بزرگ‌ترین و رنگی‌ترین حالت به ما القا می‌کنند که «بخرید و پولتان را صرفه‌جویی کنید.» آن‌ها در واقع می‌گویند که «بخرید، و مصرفش کنید.» این ظلمی ست که نظام سرمایه‌داری به شهروند جامعه می‌کند. اما در واقع هیچ سرگرمی خریدنی‌ای، ماندگار نیست. این را کسانی می‌دانند که به جنبش DIY یا خودت بسازش، روی آورده‌اند.

همه علم بازاریابی، تولید و تبلیغات جمع شده‌است تا جیب ما را خالی کند، اما با این کار، می‌توانیم در جهت مخالف شنا کنیم. هزینه‌ها در این سیستم به صفر نمی‌رسد و گاهی هم خرج ابزار زیادی می‌شود، اما خروجی، نه مصرف که اکثرا تولید است.

لذتِ آموختن، انتخاب افرادی است که DIY را پذیرفته اند، آن‌ها به شکلی آگاهانه درگیر مکانیزم می شوند. افراد برای سرگرمی خرج می‌کنند و آن را می‌خرند، اما در این صورت، سرگرمی بخشی از زندگی خواهد بود. ممکن است دست‌ساخته‌های شما قیمت خوبی هم داشته باشند و بتوانید آن‌ها را بفروشید اما در این وضعیت،‌ آموختن ماهیگیری، باز هم ارزش بیشتری از ماهی گرفتن شما برای دیگران خواهد داشت. 

می پرسید چگونه؟ از این پس، در مجله بادبادک با برچسب خودت بساز، به آموزش این موارد می‌پردازیم و با هم، سرگرمی تولید خواهیم کرد.