​نعناع یکی از معروفترین گیاهان دارویی جهان بوده و از آن دهها گونه مختلف شناسایی شده است که تعداد کمی از آنها ارزش دارویی دارند. باستان شناسان برگهای خشک نعناع را در اهرام مصر یافته اند که مربوط به سه هزار سال پیش است. بقراط حکیم و ارسطو از آن به عنوان آرام بخش و ضد درد استفاده می نمودند.

تا قرن هفدهم از همه گونه های نعناع، بدون توجه به تفاوت آنها، استفاده یکسانی می شد. امروزه نعناع فلفلی (Mentha piperita) از نظر طبی درکشورهای غربی ترجیح داده می شود در حالیکه در چین بیشتر از نعناع صحرایی (Mentha arvensiss) استفاده می گردد. 

گونه های مختلف نعناع هر یک منشأ جداگانه ای دارند ولی معمولاً این گیاه در مناطق معتدل و استوایی میروید. امروزه بسیاری از گونه های این گیاه در سطح وسیعی در دنیا کشت می گردند و آمریکا مهمترین کشور تولید کننده این گیاه می باشد. مقدار مصرف سالانه اسانس نعناع در جهان به ۱۰ هزار تن بالغ می رسد.

با توجه به عطر خاص این گیاه، معمولا از آن به عنوان گیاه عطری و ادویه ای نیز استفاده می گردد.

لغت « منتا » نام لاتینی و علمی این گیاه است و منشأ یونانی آن « مینته » است که نام یکی از فرشتگان اسطوره ای یونانی است و گفته می شود در این گیاه تجسم یافته است. 

معمولا در گیاه درمانی، گونه خاصی از نعناع معروف به نعناع فلفلی استفاده می گردد. 

نعناع فلفلی به دلیل اینکه حاوی مقادیر زیادی « منتول » است دارای اثراتی چون: ضد اسپاسم، تونیک گوارشی، پیشگیری کننده از استفراغ، ضد نفخ، شل کننده عروق خونی محیطی، محرک تعریق، محرک جریان صفرا و ضد درد می باشد. همچنین عطر و طعم نعناع برای خوش طعم شدن داروهای بد مزه مورد استفاده قرار می گیرد.

در طب سنتی چین افشره نعناع بر روی پیشانی هنگام سردرد مالیده می شود و این عمل موجب تسکین سردرد می گردد.

افشره نعناع فلفلی خاصیت خنک کنندگی دارد (چرا که باعث تحریک همان گیرنده هایی می شود که در دهان به سرما حساس می باشند). از دیگر خواص این افشره خاصیت ضد خارش آن است.